Emotion Management & Mindful Compassion တရားပြဲသင္တန္း (Part 2 - G)
 ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
 🔯  ကားနည္းနည္းၾကပ္တာဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တေလာကလံုးကို ဆဲပစ္ေနတာ။
 ေရွ႕က ဒရိုင္ဘာကိုလည္းဆဲ၊ ေနာက္ကလူကိုလည္းဆဲ။ ေဘးကလူကိုလည္းဆဲ၊ 
ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ ဟိုဘက္က်ေတာ့ မၾကပ္ဘူး။ တို႔ဘက္ပဲ ၾကပ္တယ္။ အဲ့ဒီ 
အခ်ိန္မွာ တေလာကလံုးက negative ျဖစ္ေနတယ္။ 
 ★ ဒါ့ေၾကာင့္ ပထမဆံုး 
မိမိရဲ႕ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ဟာေလးေတြ၊ ဆြမ္းကပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ 
စာႀကိဳးစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးလုပ္တာ ေအာင္ျမင္တာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ 
ဒုကၡေရာက္တဲ့သူေတြကို ကူညီတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သာသနာျပဳတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ 
တစ္ခုေလာက္ျပန္ေတြးၿပီး အေသးစိတ္ျပန္ေတြးပါ။
 ★ ေတြးၿပီးရင္ ဒီထဲမွာ 
ပီတိျဖစ္ပါေစ။ Positive emotion (အေကာင္းျမင္စိတ္ခံစားမႈ) ရွိပါေစ။ 
Positive emotion ရွိရင္ အဲ့ဒီေနာက္ လိုက္လာတဲ့ အေတြးက positive 
(ေကာင္းတဲ့) အေတြးပဲျဖစ္ပါတယ္။ 
 ★  ေနာက္ၿပီးရင္ ကိုယ့္မိသားစု 
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေနတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပေနတဲ့သူေတြ 
အေၾကာင္းေတြးၿပီးေတာ့ သူတို႔ဘ၀မွာ အဆင္ေျပတဲ့ဟာေလးေတြ ေတြးၿပီး 
သူတို႔နဲ႔ထပ္တူ ပီတိျဖစ္ဖို႔၊ ဂုဏ္ယူဖို႔၊ Positive thinking ေတြ ေမြးပါ။ 
အားေကာင္းေအာင္လုပ္ပါ။
 ★  တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္။ မိသားစုက 
သံုးေယာက္ရွိတယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူဘူး။ သူတို႔မွာ 
ဂုဏ္ယူစရာေလးေတြ မတူဘူး။ အဲ့ဒါကို သူ႔တို႔ရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀၊ 
သူတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းကို ျမင္ေအာင္ ျပန္ၾကည့္တာ။ ျမင္ေအာင္ ျပန္ေတြးတာ။ 
 ★  တတိယအခ်က္က်ေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္၊ 
ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၊ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းေအာင္ သူလုပ္ႏိုင္တယ္။ 
သူတို႔ ေအာင္ျမင္ပံု၊ သူ႔ဘ၀ေပ်ာ္ရႊင္ပံု၊ အဲ့ဒါေလးေတြ ေတြးၿပီးေတာ့ 
စိတ္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္ပါေစ။ 
 ★  ေတြးၿပီးေတာ့ ပီတိမျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္ 
မိမိကေနျပန္စ၊ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေတြး။ ပီတိျဖစ္ေအာင္ေတြးဖို႔ပါ။ ဒါက 
ေတြးခိုင္းတဲ့ တရားပါ။ ေတြးခိုင္းတာ။ 
 ခံစားခိုင္းတာ။ thinking awareness ။ Feeling awareness ဒီလို စကားလုံးဖြင့္ဆိုတယ္။
 ★  ေတြးရင္ေတြးမွန္းသိတဲ့အခါက်ေတာ့ သိသိနဲ႔ေတြးတယ္။ သိသိနဲ႔ ခံစားတယ္။ 
ပီတိက အေရးႀကီးတယ္။ ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါးထဲမွာ ပီတိပါတယ္။ ပီတိမပါရင္ 
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မရႏိုင္ဘူး။ 
 ★ အခုေျပာတဲ့ဟာကေတာ့ ေလာကီနဲ႔ 
ပီတိေပါ့။ ဓမၼပီတိ၊ အရိယာမေထရ္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ပီတိေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ 
ဒီပီတိေလာက္မွ မျဖစ္ႏိုင္ရင္ အရိယာပီတိေတြျဖစ္ခဲပါတယ္။ 
 ★ 
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ဂုဏ္ယူဖို႔၊ လုပ္ႏိုင္တာေလးေတြ ဂုဏ္ယူ။ မဟုတ္ရင္ 
ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ဟာအတြက္ သြားဂုဏ္ယူမိတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာၿပီးၿပီ။ 
ဒီေန႔ထပ္ေျပာမယ္။ 
 ★ ရဟန္းတစ္ပါး။ အုတ္တံတိုင္းေဆာက္တယ္တဲ့။ 
အုတ္ခ်ပ္ေရေပါင္းတစ္ေထာင္မွာ ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကို လွလွပပစီႏိုင္တယ္။ 
အုတ္တစ္ခ်ပ္က်ေတာ့ နည္းနည္းေစာင္းေနတယ္။ အဲ့ဒီေစာင္းေနတဲ့ဟာကို 
ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ ဆြမ္းခံသြားလည္း 
ဒီအုတ္တစ္ခ်ပ္အေၾကာင္း၊ ဆြမ္းစားလည္း ဒီအုတ္တစ္ခ်ပ္အေၾကာင္းပဲ။ 
ဘုရား၀တ္တတ္တာလည္း ဒီအုတ္တစ္ခ်ပ္အေၾကာင္းပဲ စဥ္းစားတယ္။ 
 ★ လွပတဲ့ ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးခုကို မစဥ္းစားမိဘူး။ စိတ္မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ အဲ့ဒီပီတိကို သူ မခံစားရဘူး။ 
 ★ တစ္ေထာင္ထဲက တစ္ခု၊ တစ္ေထာင္ထဲက တစ္ေယာက္၊ လူတစ္ေထာင္ရွိမယ္။ တစ္ေယာက္က 
ကိုယ့္ကို ဆဲသြားမယ္။ ကိုးရာကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္က ကိုယ့္ကို 
ခ်ီးမြမ္းသြားတယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီခ်ီးမြမ္းသံေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီး အဲ့ဒီကဲ့ရဲ႕သံက
 နားထဲမွာ ဟိန္းေနတယ္။ 
 ★ လမ္းေလွ်ာက္သြားလည္း ၾကားေနတယ္။ 
ကားေမာင္းလည္း အဲ့ဒါပဲၾကားေနတယ္။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ 
ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္။ Positive emotion exercise 
နည္းေနလို႔ျဖစ္ေနတာဆိုၿပီး သိရမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခုမိနစ္သံုးဆယ္ေလာက္ 
တရားထိုင္မယ္။ ပီတိျဖစ္ေအာင္ တရားထိုင္မယ္။ Positive emotion ကို 
တည္ေဆာက္မယ္။
No comments:
Post a Comment