သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မည္သည္လည္း

သစ္ပင္ႀကီးတို႔ မည္သည္ မလဲမခ်င္း အရိပ္ျဖင့္ ေအးၾကေစကုန္၏။
နံ႔သာတုံုးတို႔ မည္သည္ မကၽြမ္းမခ်င္း အန႔ံျဖင့္ ေမႊးၾကေစကုန္၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မည္သည္လည္း မေသမခ်င္း အမ်ားအက်ဳိးကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကကုန္၏။
(ေရွးဆရာေတာ္)

”အေဆြေတာ္မင္းျမတ္၊ ခံစားအပ္ေသာမင္း၏ ခ်မ္းသာသည္ ေရေပၚ၌တက္ေသာေရပြက္၏ပမာ တစ္သက္လွ်ာမွ်သာ ျဖစ္ေခ်သည္။ ထိုစည္းစိမ္ကိုမွီ၍ ကိေလသာပြားသျဖင့္ မ်ားေသာအကုသိုလ္ဒုစရိုက္ျဖစ္၍ သံသရာ၌ နစ္မြန္းရျခင္း၏ အေၾကာင္းသာ ျဖစ္ေခ်သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္၏စည္းစိမ္ကို ဘင္အိမ္၌ ေလာက္၊ တံေတြးေပါက္ကဲ့သို႕ရြံ႕ရွာ၍ ငါ စြန္႔ခြါထြက္ခဲ့သည္”
(ဘုရားအေလာင္း)

“သတၱ၀ါတို႔၏ ဓမၼတာသည္လည္း သဒၶါလြန္လွ်င္ ကြန္႔သည္၊ ပညာလြန္လွ်င္ ဆြံ႔သည္။ ၀ီရိယလြန္လွ်င္ ျပန္႔သည္။ သမာဓိလြန္လွ်င္ တြန္႔သည္။ သတိသာလွ်င္ လြန္သည္မရွိ၊ လိုသည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခု ငါသည္ အဟာရကို မွ်တေစလွ်က္ ကိုယ္လက္ကိုျဖည့္တင္း၍ သဒၶါႏွင့္ပညာ ၀ီရိယႏွင့္ သမာဓိကို မွ်တေစေတာ့အံ့”
(ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၱ)

ပရဟိတ အလုပ္ ဆိုတာက ေပးဆပ္ျခင္းပါ။
ေပးဆပ္ျခင္းမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ စြန္႔လႊတ္၊ အနစ္နာခံ သူေတြပါ။
စြန္႔လႊတ္၊ အနစ္နာ ခံသူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္း ေတြပါ။
သူေတာ္ေကာင္း ဆိုတာက ကုသိုလ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕သူေတြပါ။
ကုသိုလ္ ဆိုတာက နိဗၺာန္ကို ပို႔ေဆာင္ေပးေနတဲ့ တြန္းအားပါ။